
O kadar canım çekiyorki yine, yeniden çocuk olmayı... Annemle kırtasiyeye gidip herşeyi gönlümce alamaycağımı bildiğim halde her gördüğüm malzemeye doğru yürüyüp elime alarak tekrardan yerine koymayı. Sonra bütçeye göre alabildiklerimi alıp, bütün gece kırtasiye malzemelerimle yatmayı, arada bir gece uyanıp el fenerini yorgan altında açıp onlara tekrar tekrar bakmayı. Şimdi kızıma o kadar çok kırtasiye malzemesi alıyorum ki tek bir tanesinin değerini bile bilmiyor. Sadece aldığı saat biraz tutup bir kenara atıyor. İnsan anlıyorki herşeyin azı kararmış, fazlası değil. Kısacası
keşke yeniden çocuk olsaymışım. Ders yapmamak istesemde, sabah yorganın altına saklanıp okula gitmek istemesemde yine yeniden çocuk olmak istiyorum... Sevgiyle kalın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder